نخستین فونت مانوی

نخستین فونت ساخته شده برای خط مانوی در سایت 

www.dahyupat.lxb.ir 

نام فونت : Dahyupat-Manavi

دبیره : مانوی

سازنده : دهیوپت ونداد

گنجایش : 837kb

به آپاریک نوشته رفته 

و رایگان دریافت کنید

.

.

فونت مانوی هم ساخته شد.

اینم برای همه ی ایرانیان دوستداران ایران و ایرانی و پیشینه و میراث این مرز و بوم.

به خواست خدا فونت مانوی رو ساختم تا از مانوی نوشتن لذت ببرید امیدوارم که مورد پسندتان افتد.

لینک دانلود رایگان را درپست بعدی گذاشتم . برای اینکه مطمئن بشین کار می کنه براتون چند واژه ای

نوشتم تا ببینید:

Pre-historical Iranian potter has painted some creatures with simple lines about 4000 B.C that denote movement and realism; and at same time, he started simplifying natural themes and took steps to create the style into wich it is often hard to indentify the main themes .Frome this era on, prehistorical Iranian revealed a technique in making wares wich was just as life-giving and breutifal as engraving on the bone in the past .one can see no sign of this vivid realism at that ancient era reaching imagery style at this speed in the ceramic ware of the other areas

 ترجمه

قطب الدین محمد پور شیخ علی پور عبدالوهاب پور پیله فقیه اشکوری دیلمی لاهیجی، از (هنگارشمند:ریاضیدان) و دانشمندان و فقهای بزرگ سده ی 11 مانگی(قمری) و سده ی 10 خورشیدی (و سده ی 13 دیلمی) است.دارای پرنام(القاب) هایی چون شیخ الاسلام و بهاالدین .وی شاگرد میرداماد و هم دوره با شیخ بهایی بود. زادسال وی را 1000 و 1010 مانگی و وفاتش را میان 1088 و 1095 مانگی میدانند. نیاکانش  اهل اشکور بودند.قَطب الدین اهل لاهیجان بود و در کوی «میدان» می زیست.

سهیگ (مهم، ارزنده) ترین اثرش محبوب القلوب بود. و از دیگر آثارش می توان موارد زیر را نام برد:

1- ثمره الفواد 2-تفسیر شریف لاهیجی 3-خیرالرجال 4- ترجمه و شرح صحیفه ی سجادیه 5-فانوس خیال 6- کتاب ادعیه 7- لطایف الحساب 8- رساله ای در نجوم و پزشکی 9-اعمال القلب 10- حاشیه ثمره الفواد 11- رسائل 12- شرح ادبیات 13- شرح بیت« هر که بالا تر رود ابله بود» 14-نصائص لقمان 15- شرح آداب البحث

وی در محبوب القلوب خود از دو آتش سوزی بزرگ در لاهیجان در دوران خودش یادآور شده که : « 600 جلد از کتب نفیس من که بسیاری به از آنها به خط خواجه نصیر طوسی و علامه حلی و غیره بود ، سوخته شد»